Turystyka – Pałace i dwory

PAŁAC RADOLIŃSKICH W JAROCINIE
Pałac nawiązujący do neogotyku angielskiego. Zaprojektowany przez Fryderyka Augusta Stülera. Wybudowany w latach 1847-1853 dla Władysława Radolińskiego. Ponieważ pałac był wielokrotnie przebudowywany, obecny jego wygląd różni się zasadniczo od jego pierwotnej wersji. Ostateczny etap przebudowy przypadał na lata 1911-1912 i był realizowany na zlecenie Hugona von Radolin – Radolińskiego. Pałac zbudowany na planie prostokąta, przedłużanego przy kolejnych rozbudowach w latach 1911-1912. Pokryty płaskim dachem, piętrowy, u góry zwieńczony blankami. Centralna część obiektu wzniesiona wyżej, przypomina swą budową średniowieczną bramę. Miało to nadać obronny charakter pałacowi i zastąpić wieże. Od frontowej strony – ganek z balkonem. W centralnej części budynek posiada wysoką sień i okazała salę od strony ogrodu. Wewnątrz pałacu zachowały się neogotyckie elementy drewniane oraz zabytkowe drewniane schody. Całość pałacu pokryta tynkiem, co ujednolica nieco charakter budowli.

PAŁAC W RUSKU
Tutejszy pałac został wybudowany w 1873 roku, dla rodziny Czarneckich. Rodzina ta była właścicielami miejscowości Rusko do 1939 roku. Posiadali oni liczne dwory i pałace na terenie całej Wielkopolski. Budowla piętrowa, nakryta tradycyjnym czterospadowym dachem. Boczne skrzydła pałacu wysunięte po stronie fasady ogrodowej. Przy budynku znajduje się również wieżyczka na planie koła. Jest to charakterystyczny element budowli tego typu, wiąże się on z chęcią podkreślenia średniowiecznych korzeni rodu właścicieli. Przy wejściu – ryzalit trzykondygnacyjny, wsparty na arkadach.

PAŁAC W TARCACH
Pałac wzniesiony w 1871 roku przez Stanisława Hebanowskiego dla rodziny Ostrorogów – Gorzeńskich w stylu renesansu francuskiego. Kształt budowli miał nawiązywać do modnego wówczas stylu tzw. kostiumu francuskiego. Styl ten najbardziej odzwierciedla dach pałacu tzw. mansardowy – stromy, niewysoki i złamany. Pałac piętrowy, drugie piętro ukryte pod wspomnianym dachem. W narożnikach cztery zróżnicowane okrągłe wieże. Na obu dłuższych fasadach ryzality neorenesansowe. Ciekawą formą zastosowaną przy zdobnictwie okien na piętrze są ich zdwojone pogrubienia. Do roku 1945 wnętrze pałacu wypełniała okazała sień ze schodami. W późniejszych czasach dokonywano wielu przebudowań wnętrza pałacu, postawiono nowe ścianki działowe i zmieniono bieg schodów. Obecnie, po zakończonym w 2010 roku remoncie, w budynku mieści się stylowo urządzony hotel i restauracja. Przy pałacu park pochodzący z XIX wieku, o powierzchni 10 ha. W nim liczne drzewa o pomnikowych rozmiarach oraz stawy.

PAŁAC W WITASZYCACH
Pałac wybudowany w 1899 roku przez niemieckiego architekta Ludwika Otte dla Willy’ego Dulonga. Jest to budowla neobarokowa z ozdobnymi formami secesyjnymi. Pałac dwupiętrowy na planie prostokąta z wysokim, mansardowym dachem. Nad wejściem – zwieńczenie z kartuszem herbowym. Na poziomie pierwszego pietra wsparty na czterech kolumnach taras. Przy pałacu park krajobrazowy o powierzchni 2,5 ha. Obecnie pałac stanowi własność prywatną. Znajduje się w nim hotel i restauracja. W pobliskim dworku z XVIII wieku znajduje się Muzeum Wojen Napoleońskich.

PAŁAC W ZAKRZEWIE
Pałac wybudowany w 1866 roku dla żydowskiego bankiera z Berlina dr Eli Cohna (Carsta). Do jego rodziny Zakrzew należał w XIX wieku. Budowla renesansowa, korpus główny piętrowy, z częścią mieszkalną ukrytą w zadaszeniu poddasza. Do jednej strony budynku przylega wieża, z drugiej zaś uwydatniana się wysunięta część elewacji – wykusz. Na poziomie piętra taras oraz pięcioarkadowy ganek z dwoma ryzalitami. Całość elewacji wykonana z czerwonej klinkierowej cegły, wzbogaconej białymi detalami. Obok pałacu park krajobrazowy, o powierzchni 6,2 ha w nim przepiękne aleje grabowe, pomnikowe lipy i dęby. Obecnie pałac jest własnością prywatną.

RUINY PAŁACU W RADLINIE
W roku 1570 Andrzej Opaliński zlecił wybudowanie pałacu i założenie ogrodów w Radlinie. Kiedy w 1592r. ukończono prace, okazało się, że kompleks nie miał sobie równych w Wielkopolsce. Na pałac składał się czteroboczny zespół skrzydeł krużgankowych, dziedziniec oraz wieża bramna przy północnej fasadzie. Od strony wschodniej przylegał, otoczony ceglanym murem, ogród w stylu włoskim. W południowej części ogrodu znajdowała się kaplica. Właścicielami kompleksu do roku 1683 była rodzina Opalińskich, a następnie spokrewniona z nimi rodzina Sapiehów, którzy to w 1730 roku rozpoczęli przebudowę rezydencji. Jednakże brak środków finansowych nie pozwolił na dokończenie tego przedsięwzięcia. W 1778 roku Radlin został zastawiony za długi. W kolejnych latach budynek zaczął popadać ruinę. W latach 40. XIX wieku pozostałości budowli wraz z majątkiem zakupił Władysław Radoliński, który nakazał rozbiórkę resztek pałacu. Dziś z obiektu pozostały jedynie fragmenty kaplicy i północno – wschodniej ściany. Na tle pobliskich zadrzewień tworzą one malowniczą ruinę.

DWÓR W MIESZKOWIE
Typowy dla polskiej zabudowy końca XVIII wieku dwór późnobarokowy, zbudowany dla rodziny Herstopskich. Jest to, wzniesiony na planie prostokąta, parterowy budynek, nakryty wysokim, czterospadowym dachem. Mieści się tu siedziba Kurkowego Bractw Strzeleckiego. Na zewnętrznej ścianie budynku znajduje się pamiątkowa tablica z 1980 roku, poświęcona urodzonemu w Mieszkowie gen. S. Taczakowi, który był pierwszym przywódcą Powstania Wielkopolskiego. Obok budynku zadrzewienia – pozostałość po dawnym parku.